Büyük bir heyecanla başladığım bölümümüzdeki lisans eğitimimden 2012, yüksek lisanstan ise 2019 yılında mezun oldum. Lisanstan mezun olduktan sonra KPSS ile devlete atanmaktı en büyük arzum fakat talihsiz 2012 mezunlarından biri olarak aldığım 84 küsur puanla, 324 kişilik kontenjana giremedim. İşte o andan itibaren Marmara Üniversitesinin farkını yaşamaya başladım. Çünkü her yeni mezun bilir ki özel okullar deneyim ister. Bu sebeple çok umutsuzdum ama başvurduğum iki özel okuldan da olumlu dönüş aldım. Bende yeri ayrı olan bir vakıf okulunda üniversite hocalarımın da referansı ile göreve başladım. Üç yıl boyunca burada bölümümde öğrendiğim eğitim yöntem ve tekniklerini kullandım. Özellikle son yıllarda yaptığımız mikro öğretimler, stajlar, sunumlarımızın değerlendirmeleri bu yıllar için beni bekliyordu, materyal hazırlama tekniklerinde hazırladığımız araçları bile kullanma fırsatım oldu. İnsanın kendi hazırladığı materyali dersinde kullanması çok farklı bir keyif veriyor insana.

Üç sene boyunca çalıştığım kurumun deneyimli öğretmenlerinden de birçok uygulama yöntemi öğrenip kendimi geliştirdikten sonra öğretmen olan sevgili anne ve babamın da motivasyonu ile bir daha KPSS’ye hazırlandım ve lisans öğrenimim boyunca en büyük arzum olan, bana gerçekten ihtiyacı olan bir köy okuluna atanma gayemi gerçekleştirdim. Diyebilirim ki Mardin’in Artuklu İlçesine bağlı Tozan Köyü benden başka bir insan yarattı. Okuluma müdür yetkili öğretmen olarak atandım. Lisans boyunca hayranlıkla dinlediğim birleştirilmiş sınıflarda öğretim yöntemleri derslerini o kadar andım ve bana o kadar yardımcı oldular ki tekrar içimden “İyi ki Marmaralıyım.” dedim. Okulum bir anasınıfı ve iki sınıf öğretmeni olmak üzere üç kişilik bir kadrodan oluşuyordu. İlk gün törenden sonra tüm köy, evlerden çekilen hortumlarla okulu ve içini yıkayıp temizlemeye çalıştık. Yıllardır açılmayan depomuzu bir şekilde açtığımızda içinden çıkan devasa ve bembeyaz baykuşun yarattığı şaşkınlık hâlâ aklımda. O depodan 1 ton artık işe yaramayan eski kağıt çıkarttık ve sattık. Aldığımız parayla okulun sobalarını yeniledik. Hep beraber okulumuzu rengarenk boyadık. Eski görev yaptığım okulum da beni unutmadı, bizi kardeş okul ilân etti. Böylece değerli idarecileri ve okul aile birliği temsilcileri kolilerce kırtasiye, kıyafet, kitap yardımı gönderdi. İlçe Millî Eğitim Müdürümüz ve o dönemin Kaymakam'ı yaptığımız çalışmaları fark etti ve okulumuzun çatısını yaptırdı, yağmurda su basan bahçemiz ile okulumuzun etrafına parke taşı ve etrafına çit döşendi. Çocuklarla birlikte ağaçlar diktik, bu ağaçları birlikte suladık. Oradaki su dedemiz TEMA İl Başkanı Kemal Amca ile okullara gidip yeşil çevre ile ilgili eğitimler verdik. Okulumu ve birçok okulu TEMA’cı yaptım…

Tozan’da üç yıl görev yaptım ve inanın yaptıklarımızı yazmak için sayfalar yetmez, ama şöyle özetleyebilirim: Marmara Üniversitesi mezunu olmasaydım ve daha önce görev yaptığım kurumda deneyim kazanmasaydım bu kadarını başaramazdım. Hayatımın en verimli, en fazla doyum yaşadığım yıllarıydı. Bir Marmara Üniversitesi mezunu olmak beni önce İstanbul’un en iyi vakıf okullarından birine soktu, ardından koca bir köyün çocuklarının ve ailelerinin hayatına dokunmamı sağladı. Şairin dediği gibi “Karanfil elden ele…”

Derslerde hocalarımız kullandığımız yöntem ve teknikten çok, çocukla kurduğumuz iletişim diline çok dikkat ederdi. O zaman pek kıymetini idrak edemezdim. Ama göreve başlayınca anladım ki çocukla kurduğunuz dil ister özel okul, ister köy okulu olsun o kadar önemli ki… Ben çocuklarımı öyle kazandım. Zaten kazanınca akademik başarı, okul sevgisi, çorap söküğü gibi ardı ardına geliyor…

Beni lisansta da, yüksek lisansta da yetiştiren hocalarımın ismini tek tek anmayacağım, onlar zaten kendilerini biliyorlar… Ama hepsine çok müteşekkirim. Onlar bana dokundu, ben de çocuklara…

Şimdi Antalya’nın Kaş İlçesi’nin Çavdır Köyü’nde görev yapıyorum. Yolu düşeni beklerim.

 Didem ER DALMA 
Sınıf Öğretmeni
Çavdır İlkokulu / Antalya